Cloud Silver Season Winter : เมฆาท่ามกลางฤดูหนาว

คนเราก็เปรียบเสมือนใบไม้ที่ติดอยู่กับกิ่งไม้

หากวันใดวายุพัดพลาแสนเบา ใบไม้ก็จะไม่หลุดออกจากต้น

แต่หากวันใดวายุพัดพรากแสนแรง ใบไม้ก็จะหลุดล่วงลงมาจากต้น

ลอยตกลงมาอย่างแช่มช้า ด้วยกฎของแรงโน้มถ่วง แม้มันจะสามารถไปได้ไกลแค่ไหนก็ตาม แต่สุดท้ายมันก็ต้องตกลงมาสู่พื้นปฐวีหรือผืนน้ำอันกว้างใหญ่ ตามแต่ที่มันจะไปถึง

เปรียบให้ลมนั้นเป็นปัญหาที่พัดเข้ามาหาในชีวิต หากยามใดที่ปัญหานั้นเบาก็ไม่อาจทำอะไรใบไม้ได้ แต่หายามใดปัญหานั้นหนักเกินกว่าที่มันจะทนไหวก็ต้องหลุดล่วงลงมาจากต้นไม้

ชีวิตคนเรานั้นแสนสั้นๆ หากลองมองให้ดูดีเกิดมามีสองสิ่งคือ ทุกข์ และสุข ...

หากเลือกคิดฉันใดก็ย่อมได้ฉันนั้น

สิ่งที่ทำให้คนเรามีความสุขได้หากจะพูดว่ามันคือสิ่งใดคงไม่พ้นคำว่า ...

“รัก”

คนเราเลือกที่จะรักได้เสมอ คนเราเลือกจะยอมทำทุกอย่างเพื่อมัน สู้ฝ่าฟันปัญหาทุกอย่างไปได้ แม้ปัญหานั้นจะยิ่งใหญ่เพียงไร แต่ด้วยคำสั้น “รัก” พลังของมันนั้นมากกว่านั้น แต่ในทางกลับกันเมื่อมีสุขก็ย่อมมีทุกข์ หากหลุดเข้าไปในอีกด้านหนึ่งละก็จากผลประโยชน์ก็จะกลายเป็นทางตรงข้ามหมด

...